06-03-1985(1)

కలలలో తేలిపోవడం చాలామందికి ఇష్టం. వాస్తవస్థితి హాయిగా లేనప్పుడు కనీసం తనకు తాను సృష్టించుకున్న స్వప్నజగత్తులోనైనా ఏదో ఇంత సౌఖ్యం కానవస్తుందేమోనని వెంపర్లాడడం సహజం. తన మనః ప్రశాంతి కోసం ఎక్కడైనా సరే మనిషి అన్వేషిస్తూ ఉంటాడు. ఆ అన్వేషణ అలా అనంతంగా కొనసాగుతూనే ఉంటుంది. జీవితం బహు చిత్రమైనది. అనుకున్నపుడు హాయినివ్వదు. బరువుగా అడుగులు వేయలేక ముందుకు సాగలేక చదికిలబడిపోదామా అనుకునేటప్పుడు ఒక్కొక్కమాఱు ఏదో ఇంత చల్లని గాలి వీస్తుంది. చిఱుచెమటలు ఆరిపోతూ శీతలశీకర స్పర్శతో మైమఱచిపోదామా అనిపిస్తుంది. అదీ ఏమంత సులభం కాదు. అలా అమ్మయ్య అని నిట్టూరుస్తుండగానే నిప్పులు చెఱగే నిశ్వాసం బయలువెడలుతూ ఉంటుంది. అంతలోనే తాననుకున్నదంతా చిందఱవందఱై చిద్రువలై చిటపటలు చెలరేగగా ఎందుకీ తాపత్రయం అనిపిస్తుంది.

అలా ఆశ కల్పించి కాస్త ముందుకు సాగనివ్వడం, అంతలో నైరాశ్యంలోనికి త్రోసివేయడం బ్రదుకులో అలవాటు.